خانه کتاب مدیریت

سینما به عبارتی آخرین هنر یا "هنر هفتم" است که به طور کلی شش هنر دیگر (تئاتر، نقاشی، مجسمه سازی، معماری، موسیقی و رقص) را در بر گرفته و به همه ی آنها تعالی هم بخشیده است. لنین بنیانگذار اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی گفته بود: "سینما با ما، همه ی ارتش های دنیا علیه ما، سرانجام پیروز خواهیم شد." نقد فیلم به طور کلی بررسی فرم، محتوا، بازی‌ها، دیالوگ، میزانس و دکوپاژ، زیبایی شناسی، نمادها، جنبه‌های اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، روانشناختی و عوامل دیگری را بسته به نظرگاه منتقد در بر می‌گیرد که ربط وثیقی با دانش مدیریت ندارند. تنها کسی که کما بیش اهل رشته ی ما بوده و سر از سینما و خصوصاً نقد آن در آورده و خوش هم درخشیده، خسرو دهقان است که عمرش دراز باد. از سوی دیگر، فیلم های بسیاری هم درباره ی تکنیک ها و تئوری های مدیریت به منظور تفهیم و ترویج و تدریس آنها ساخته شده است که در ژانر آموزشی و کمک درسی قرار می‌گیرند و "جریانِ اصلیِ" رشته ی مدیریت را تبلیغ می‌کنند. لیکن در اینجا ما سرِ آن داریم تا فیلم های سینمایی مشهور ایرانی و خارجی در هر زمینه را به دقت ببینیم و نگرش آنها را صرفاً درباره ی "سازمان و مدیریت" یا بگوییم "مدرنیته" کشف کرده و به بحث بگذاریم. به بیان دیگر کوشش خواهیم کرد نگاه و نگرشِ هنرمندان عالم سینما را نسبت به دستاوردهای سازمان و مدیریت ترسیم کرده و در معرض دید خوانندگان کنجکاوِ اهل مدیریت و علاقمندان به هنر قرار دهیم. باشد که به عمق و گستره ی اطلاع و نگاه ایشان به این دو مقوله ی "قرن بیستمی" کمکی درخور کرده باشیم.